کد مطلب:278533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249
گفتار ما
از این حدیث [1] چند مطلب فهمیده می شود:
[ صفحه 50]
1- خبر دادن امام علیه السلام از نزدیك بودن تولد فرزندش و اینكه او حجت خدا در زمین است. این امر به علم امام بر می گردد و شكی نیست كه امام از گذشته و حال و آینده و تمام وقایع آنها مطلع است. [2] .
2- خبر دادن از اینكه پسرش از نرجس خاتون متولد می شود در حالی كه با وجود نزدیكی وضع حمل، هیچ آثار بارداری در آن بانو نبوده است، شاید علت مخفی بودن این امر نیز به همان علت مخفی بودن سایر امور و جنبه های زندگی آن حضرت علیه السلام كه در روایات آمده است برگردد.
3- اطلاع داشتن امام از نهاد و زوایای دل حكیمه، وقتی درباره ی خبری كه امام علیه السلام به او داد تردید كرد، كه در نتیجه امام او را صدا زد و فرمود: «شتاب مكن» و باز اطلاع داد كه ولادت حجت خدا نزدیك است. این مطلب نیز به علم امام علیه السلام بر می گردد.
4- تلاوت كردن سوره های سجده و یس توسط حكیمه. شاید این عمل مخصوص زمان تولد حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه- بوده وامام عسكری علیه السلام به حكیمه چنین دستوری داده باشند یا شاید تلاوت این سوره ها در هنگام وضع حمل زنان به عنوان سنت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در بین اهل بیت معمول بوده است.
5- اینكه حكیمه خطاب به نرجس علیهما السلام عبارت «اسم الله علیك» را ادا كرد شاید نوعی تبریك و تهنیت به او بوده است.
6- پیدایش سستی و آرامش در حكیمه، كه ممكن است ناشی از عظمت موضوع و تولد آن بزرگوار باشد.
7- سجده كردن حضرت حجت علیه السلام. شاید این سجده به خاطر شنیدن سوره
[ صفحه 51]
سجده و آیه سجده در آن بوده است و شاید هم سپاسگزاری از خداوند است كه به او هستی بخشیده و به وعده ی امامت و وراثت مستضعفین كه در آیه (و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض) [3] آمده، وفا فرموده است. تلاوت كردن همین آیه، چنانكه در احادیث به آن اشاره شده است، [4] می تواند شاهدی برای صحت احتمال دوم باشد.
8- سخن گفتن حضرت حجت علیه السلام در هنگام ولادت و هفت روزگی و شهادت بر یگانگی خداوند و درود فرستادن بر پیامبر و امیرالمؤمنین و ائمه علیهما السلام یا به تعبیر دیگر ادای شهادتین و سلام بر امیرالمؤمنین و ائمه علیهما السلام تا پدر بزرگوارش و سپس تلاوت آیه (و نرید ان نمن...).
نظیر اینگونه سخن گفتن در زمان ولادت از انبیاء و اولیاء علیهما السلام نیز دیده شده است و هر كس به رتبه و مقام آنان در نزد پروردگار آشنایی داشته باشد كمترین تردیدی در صحت این قضیه نخواهد داشت و اساسا چه جای تعجب و تردید است در حالی كه خداوند سبحان در قرآن كریم از سخن گفتن بعضی از پیامبران [5] از جمله حضرت عیسی بن مریم - علی نبینا و آله و علیه السلام - خبر داده است.
[ صفحه 50]
1- خبر دادن امام علیه السلام از نزدیك بودن تولد فرزندش و اینكه او حجت خدا در زمین است. این امر به علم امام بر می گردد و شكی نیست كه امام از گذشته و حال و آینده و تمام وقایع آنها مطلع است. [2] .
2- خبر دادن از اینكه پسرش از نرجس خاتون متولد می شود در حالی كه با وجود نزدیكی وضع حمل، هیچ آثار بارداری در آن بانو نبوده است، شاید علت مخفی بودن این امر نیز به همان علت مخفی بودن سایر امور و جنبه های زندگی آن حضرت علیه السلام كه در روایات آمده است برگردد.
3- اطلاع داشتن امام از نهاد و زوایای دل حكیمه، وقتی درباره ی خبری كه امام علیه السلام به او داد تردید كرد، كه در نتیجه امام او را صدا زد و فرمود: «شتاب مكن» و باز اطلاع داد كه ولادت حجت خدا نزدیك است. این مطلب نیز به علم امام علیه السلام بر می گردد.
4- تلاوت كردن سوره های سجده و یس توسط حكیمه. شاید این عمل مخصوص زمان تولد حضرت قائم - عجل الله تعالی فرجه- بوده وامام عسكری علیه السلام به حكیمه چنین دستوری داده باشند یا شاید تلاوت این سوره ها در هنگام وضع حمل زنان به عنوان سنت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در بین اهل بیت معمول بوده است.
5- اینكه حكیمه خطاب به نرجس علیهما السلام عبارت «اسم الله علیك» را ادا كرد شاید نوعی تبریك و تهنیت به او بوده است.
6- پیدایش سستی و آرامش در حكیمه، كه ممكن است ناشی از عظمت موضوع و تولد آن بزرگوار باشد.
7- سجده كردن حضرت حجت علیه السلام. شاید این سجده به خاطر شنیدن سوره
[ صفحه 51]
سجده و آیه سجده در آن بوده است و شاید هم سپاسگزاری از خداوند است كه به او هستی بخشیده و به وعده ی امامت و وراثت مستضعفین كه در آیه (و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض) [3] آمده، وفا فرموده است. تلاوت كردن همین آیه، چنانكه در احادیث به آن اشاره شده است، [4] می تواند شاهدی برای صحت احتمال دوم باشد.
8- سخن گفتن حضرت حجت علیه السلام در هنگام ولادت و هفت روزگی و شهادت بر یگانگی خداوند و درود فرستادن بر پیامبر و امیرالمؤمنین و ائمه علیهما السلام یا به تعبیر دیگر ادای شهادتین و سلام بر امیرالمؤمنین و ائمه علیهما السلام تا پدر بزرگوارش و سپس تلاوت آیه (و نرید ان نمن...).
نظیر اینگونه سخن گفتن در زمان ولادت از انبیاء و اولیاء علیهما السلام نیز دیده شده است و هر كس به رتبه و مقام آنان در نزد پروردگار آشنایی داشته باشد كمترین تردیدی در صحت این قضیه نخواهد داشت و اساسا چه جای تعجب و تردید است در حالی كه خداوند سبحان در قرآن كریم از سخن گفتن بعضی از پیامبران [5] از جمله حضرت عیسی بن مریم - علی نبینا و آله و علیه السلام - خبر داده است.
[1] ظاهر احاديثي كه در اين زمينه وارد شده است بيانگر آن است كه در ايام ولادت حضرت حجت عليه السلام، فقط حكيمه به نرجس خاتون رسيدگي مي كرده است و شخص ديگري در اين مدت بر او وارد نشده است، اما در عين حال رواياتي كه از حكيمه رسيده از نظر متن و شخص ناقل و مقدار كم و زيادي در الفاظ و عبارات مختلف هستند فلذا ممكن است اختلاف يا از ناحيه كساني باشد كه از حكيمه نقل كرده اند يا از طرف محدثيني كه بعدها روايات را ضبط نموده اند اختلاف پيدا شده باشد.
[2] اين مطلب را در كتاب فروغ شهادت به تفصيل مطرح كرده ايم.
[3] قصص: 5.
[4] بحار الانوار، ج 51، ص 17، روايت 25.
[5] مريم: 32- 29.